نمیخواستی بنویسم اما نوشتم
گاهی باید ناامید شد از خدا
نامیدی گاهی از هر راهی بهتره
ناامیدی مطلق
یعنی حتی اگر یک درصدم امید داری که اگر ناامید باشی میاد دنبالت در اشتباهی
یعنی بهترین نوع ناامیدی مطلق اینه..بپذیری باید چیزی رو که میخواستی منهای زندگیت کنی و باقی زندگیتو هرجور میدونی برنامه بریزی..به نظر غم انگیز و سخت میاد ولی شدنی هست
بتدریج یه چیزهایی جلو چشمت پدیدار میشه مث لکه مث سایه مث محو
و اونا چیزایی هستن که میشه باقی زندگی رو سپری کرد بدون چیزی که میخواستی یا بجای اون!
ناامید شدن از خدا و از مهربونیش
هیچ فالی رو نشنو هیچ نشونه مثبتی رو نبین هیچ تغییری رو جدی نگیر..چون فقط میخواد تورو سرکار بزاره بهت بخنده که گول خوردی و امیدوار شدی
فقط فشار زیادی میبره که چجوری برنامه بریزم که گول نخورم چجوری بتونم منها کنم چیزی که میخواستم رو از زندگیم...و اگر تلاشی کردم ..به تلاشهایم بخندم..
گفت دیدی تا به امروز من دلی را بشکنم؟
بغض کردم ،خودخوری کردم ..نگفتم بارها!
یبار نوشتم بی دلیل پاک شد ..اولین قدم موفق شدنم اینه که حتی اون پاک شدن مطالبم رو دال بر این ندونستم که میخوای بگی خبری در راه است..
